[MIS Mission]-(7) Reginald Osbourne

Entry นี้เป็นส่วนหนึ่งของ

เกี่ยวเนื่องกับ Mission นี้

Characters: Reginald Osbourne, Sylvester Jones, mentioned Christopher Blank
Word count: 1,034

Re: 6 Things

1.      มีการบอกลา

1.1.   เรจินัลด์กอดคริส

1.2.   เขาบอกรักอีกครั้งหนึ่ง บวกถ้อยคำรักเข้ากับคำยืนยันที่ว่าจะกลับมา แต่เรจินัลด์ไม่เคยแน่ใจได้เลย ใช่ไหม  ไม่เคยมีหลักฐานยืนยันอะไรได้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น แม้แต่อีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้าก็เจือความไม่แน่นอน ชีวิตเป็นเช่นนั้น การมีชีวิตเป็นเช่นนั้น

1.3.   ในช่วงหลัง ๆ มานี้เรจินัลด์เชื่อมั่นในหลายสิ่งที่ไม่มีหลักฐานมากขึ้น การพูดในสิ่งที่เชื่อนั้น ไม่ได้ทำให้รู้สึกเหมือนกำลังโกหก

1.4.   ตั้งแต่วันที่เรจินัลด์คุยกับคริสเรื่องภารกิจใหม่ เขาได้กล่าวไว้ว่า “จะกลับมาหาให้ได้ครับ”

1.5.   เขาไม่ได้พูดคุยกับใครอื่นมากนักก่อนวันเดินทาง เรจินัลด์ไม่เคยชอบบอกลาใครนัก

1.6.   เรจินัลด์ถอดแหวนเก็บทิ้งไว้ในห้องนอนที่ปราสาท

2.      มีการเดินทาง

2.1.   เรจินัลด์ไปสนามบินเพียงคนเดียว

2.2.   เขาใช้เวลาชั่วครู่ในการยืนจ้องซองบุหรี่หลังเคาน์เตอร์ร้านขายของ แต่แล้วก็ไม่ได้ซื้อ พยายามตั้งสติให้แน่วแน่ว่าตั้งใจจะเลิกขาดให้ได้ แล้วก็นึกสงสัยว่าหากมีบางสิ่งผิดพลาดไป หากมีบางสิ่งผิดพลาดไปจริง ๆ เขาจะสามารถเดินจากบุหรี่แบบนี้ได้หรือไม่ หรือว่าจะต้องสูบสักมวนให้ได้

2.3.   หลายครั้งก็มีความดิ้นรนเจืออยู่ในพวกประโยคประมาณว่า “_____ให้ได้”

3.      มีการเตรียมตัว

3.1.   อากาศร้อน 32 องศาเซลเซียสที่มุมไบ

3.2.   เรจินัลด์ไม่ได้เอาของมามากนัก ทุกสิ่งที่พกมาดูเหมือนจะถูกนำออกมาใช้

3.3.   เขาพยายามนอนหลับให้เพียงพอในคืนวันนั้น ทว่าแม้จะไม่ได้ดื่มกาแฟมาตลอดวันก็ยังใช้เวลาสักพักกว่าจะนอนหลับสนิท มีเสียงแว่วมาจากข้างนอกเป็นระยะ ทำให้รู้ตัวว่าเขาเริ่มชินกับการนอนที่เงียบ ๆ เกินพอดีเสียแล้ว

3.4.   อุณหภูมิอากาศสูงกว่าที่เคยชิน แต่เขารู้สึกบางอย่างที่คล้ายคลึงกับความหนาวอยู่ตลอด  หากอากาศที่สูดเข้าปอดไม่ได้ทำให้รู้สึกโหวงเกินพอดี ก็ให้สัมผัสขึงตึงเกินสมควร แต่สุดท้ายเรจินัลด์ก็หลับได้

3.5.   เรจินัลด์คิดว่าเขาระวังเรื่องอาหารแล้ว แต่ท้องไส้ในเช้าวันต่อมาก็ปรับตัวไม่ค่อยได้กับอาหารที่นี่สักเท่าไร—หรือบางทีอาจจะไม่ใช่เพราะอาหาร

3.6.   ตกเย็นเรจินัลด์ก็เริ่มต้นปลอมตัว เขารู้สึกราวกับไม่ได้สวมเสื้อแขนสั้นมานานมาก—สีดำ เขาไม่ได้ใส่สีดำล้วนมานานมากเช่นกัน เขาใช้เวลาสักพักในการทาเปลี่ยนสีผิวให้เป็นสีออกน้ำผึ้ง แต่งหน้าให้รูปหน้าดูเปลี่ยนไปนิดหน่อย ก่อนจะสวมวิกผมดำน้ำตาลหยักศกที่ดูกลมกลืนกับบุรุษอินเดียทั่ว ๆ ไป

4.      มีการรอ

4.1.   เรจินัลด์พอจะรู้ว่าสายลับ 112 มักจะมาหาข้อมูลที่บาร์แห่งนี้ นับว่าเป็นบาร์ที่มีชื่อเสียงระดับปานกลางของมุมไบ แสงไฟในบาร์เป็นโทนสีเหลืองส้ม มีแขวนผ้าประดับบนเพดานที่มีโทนสีเดียวกัน เรจินัลด์ตัดสินใจสั่งเครื่องดื่มอันต่างจากที่ปกติจะชอบ แต่เขาก็ไม่ได้ดื่มมันจริง ๆ สักจิบหรอก

4.2.   เขานั่งอยู่ใกล้ประตู ในมือถือปืนขนาดเล็ก ภายในบรรจุเข็มมีพิษ ซึ่งแม้จะไม่ได้ทำให้ตายทันทีแต่ก็คงชะลอการเคลื่อนไหวของศัตรูได้หลายเท่า หากเป็นไปได้ก็อยากจะยิงให้โดนเป้าหมายแล้วหลบหนีออกไปไกลจากจุดนั้นก่อนที่ 112 จะทันได้รู้ตัวว่าใครเป็นคนลงมือ แต่เขารู้ตัวว่าตนเองไม่ได้มีความสามารถในการยิงปืนอันแม่นยำเป็นพิเศษ และไม่ได้มีข้อมูลเกี่ยวกับ 112 เพียงพอที่จะสามารถลอบยิงโจมตีโดยที่ไม่ต้องอยู่ในห้องเดียวกันกับเป้าหมาย เขาไม่แน่ใจเสียด้วยซ้ำว่า 112 จะมาที่นี่ในคืนนี้แน่นอนหรือไม่ แต่เขารู้—เขาค้นข้อมูลมาแล้วว่า 112 จะอยู่ที่มุมไบในช่วงเวลานี้ และชอบมาที่นี่

4.3.   เขาไม่เห็นใครที่คล้ายคลึง 112 ในคืนนั้น เรจินัลด์คาดว่า 112 อาจจะปลอมตัว

4.4.   มีคนคนหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะมีความสูงและรูปกายเท่า 112  เรจินัลด์เดินเข้าไปสั่งเหล้าเพิ่มเพียงเพื่อจะได้เหลือบมองคนผู้นั้นใกล้ขึ้น

4.5.   ข้อมูลไม่เพียงพอ—ไม่สิ เขาไม่มั่นใจ อย่างน้อย ๆ เขาควรจะได้ยินอีกฝ่ายพูดเสียก่อนเพื่อฟังดูสำเนียง แต่แล้วชายผู้นั้นก็จากบาร์นั้นไปก่อนที่เรจินัลด์จะทันได้ตัดสินใจลงมือ

5.      มีการทบทวน

5.1.   เขาดูคลิปวีดีโอกล้องวงจรปิดจากที่สาธารณะที่เคยแฮ็คมา ทบทวนรูปลักษณ์และข้อมูลของสายลับ 112 อีกครั้ง

5.2.   ไม่ใช่สิ่งที่เรจินัลด์สันทัด – การลงมือที่ไม่อาจเข้าไปเตรียมจัดการให้เบ็ดเสร็จแน่นอนโดยไม่จำเป็นต้องเผชิญหน้านี้...

5.3.   เรจินัลด์ไม่ได้ลงมือเพราะว่าเขากลัวพลาด แต่เพราะว่าเขากลัวพลาดเกินปกติ

5.4.   “เรจจี้ ทำไมลูกถึงได้ชอบทำอะไรเสี่ยง ๆ นักนะ ต่อให้เป็นโอกาสหนึ่งในล้าน ถ้าแม่ป้องกันได้ก็ไม่ยอมให้เกิดขึ้นหรอก”—เดี๋ยว อันที่จริงแล้วการฉุกนึกถึงแม่ของเขาในเวลานี้ถือว่าผิดโอกาส

6.      มีคืนวันต่อสู้

6.1.   เขาไม่ต้องการให้ใครฉุกนึกจำหน้าคนเมื่อวานได้ จึงแต่งสีผิวให้รูปหน้าดูต่างจากเมื่อวานเล็กน้อย แม้จะเป็นผิวสีเดิมและเสื้อผ้าสีเดิม ส่วนวิกเขาตัดสินใจลองตัดให้สั้นลงจากเมื่อวานเล็กน้อย

6.2.   เขาพกยาพิษมากเท่าที่ทำได้ พกสนับมือหมุดแหลมอาบยาชาที่หวังว่าจะไม่ได้ใช้มันด้วย กับปืนแบบเดียวกันกับที่พกเมื่อวาน

6.3.   เรจินัลด์ลงมือ

6.4.  ________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

6.5.   เขาหวังว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันที่ดีขึ้น

THE END.

*วิ่งตึก ๆ หายลงรูไป*